Σημεία των καιρών μας

Ζούμε σε έναν κόσμο "παραδομένο", σε μια κοινωνία που υφίσταται τεράστιες αλλαγές με ραγδαίο ρυθμό. Πρωτόγνωρα συναισθήματα, πρωτόγνωρες καταστάσεις και μέτρα να προτείνονται και να εφαρμόζονται παγκόσμια δημιουργώντας θλιβερές ανατροπές και επιπτώσεις στην κοινωνική, επαγγελματική ζωή και ψυχική υγεία πολλών ανθρώπων.  Τίποτα μέχρι πρότινος δεν προμήνυε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ότι αυτές οι αλλαγές θα ερχόντουσαν και θα ρίζωναν στην καθημερινότητα μας. 

Η πανδημία σίγουρα, είναι μια κατάσταση που άλλαξε με τρόπο άρδην την κανονικότητα της κοινωνίας μας. Τα αποτελέσματα των ενεργειών που διασφαλίστηκαν για χάριν της δημόσιας υγείας, θα αφήσουν βαθιά σημάδια στο οικονομικό και κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι της χώρας μας.

Κάθε μέρα που βλέπω τον εαυτό μου με μάσκα να προχωρώ στους ερημωμένους δρόμους της γειτονίας μου ή αντικρύζοντας ανθρώπους με μάσκες ή κάθε απόγευμα καρφώνοντας τα μάτια μου, από το μπαλκόνι του σπιτιού μου, στο άδειο πλέον πάρκο, από τις φωνές των παιδιών, μου ξυπνά συναισθήματα άγχους και φόβου για το τι έπεται. Και έχοντας αυτό το θέαμα, μια σκέψη ταλανίζει τον νου μου: μπορεί μια μάσκα, άραγε από βοήθημα να γίνει παρωπίδα; Ακόμα φαντάζει δυσκολονόητο στο μυαλό μου, λες και πάσχω από κάποια μορφή "αισθητήριας αφασίας", τι μπορεί να συμβολίζει και τι σημαίνουν μακροπρόθεσμα οι λέξεις μάσκα, καραντίνα, εγκλεισμός.

Η πανδημία, αναμφίβολα, είναι μια κατάσταση που αγγίζει όλους μας. Δεν περιορίζεται μόνο στα εθνικά σύνορα της χώρας μας αλλά εκτείνεται παντού, πρόκειται για μια διεθνή πανδημία. Πρόκειται για μια κοινή δοκιμασία για όλους τους λαούς. 

Είμαστε όμως όλοι το ίδιο ευάλωτοι στα αποτελέσματα αυτής;

Οι βασικοί πυλώνες μιας χώρας, θεωρείτο ότι είναι οι σωστές υποδομές στην υγεία, την παιδεία, την οικονομία και σαφέστατα τη δημοκρατία. Σύμφωνα, λοιπόν, με το εάν μια χώρα χαρακτηρίζεται αναπτυγμένη ή αναπτυσσόμενη, αναλόγως με τα "εργαλεία" που διαθέτει θα τα επιστρατεύσει για να αντιμετωπίσει την οποιαδήποτε κρίση, με την οποία θα έρθει αντιμέτωπη. Βάσει αυτού, γεννιέται και το προαναφερόμενο εύλογο ερώτημα.

Μια "δωρεάν" υγεία, λοιπόν, που έχει αδειάσει τις τσέπες πολλών νοικοκυριών, μια απότομη στροφή στην ψηφιακή εποχή χωρίς ωστόσο ο κάθε άνθρωπος να έχει καλλιεργηθεί ώστε να έχει αποκτήσει τις απαιτούμενες δεξιότητες και γνώσεις για να μπορεί να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες, με την μεγαλύτερη μερίδα ανθρώπων να είναι τεχνολογικά αναλφάβητοι, ένα ανειδίκευτο σε μεγάλο ποσοστό ανθρώπινο δυναμικό, οι χιλιάδες επιχειρήσεις που οδηγούνται σε χρεοκοπία κάνοντας συνάμα πολύτιμες προσπάθειες να διατηρήσουν το προσωπικό τους και να μην προβούν σε λουκέτο, μια "δωρεάν" παιδεία που κλονίζεται και υποβαθμίζεται προάγοντας την χαμηλή μόρφωση και την κατηγοριοποίηση μαθητών με βάσει τα οικονομικά κριτήρια και έρχεται αντιμέτωπη με την ιδιωτικοποίηση των σπουδών, μια διαδεδομένη ανεργία, λόγω του ανύπαρκτου ρυθμού ανάπτυξης, που δημιουργεί γιγάντιες κοινωνικές ανισότητες και που αναγκάζει ανθρώπους νέους, μορφωμένους, ορεξάτους να οδηγούνται στην μετανάστευση για αναζήτηση εργασίας και καλύτερων συνθηκών ζωής και μέσα σε όλα αυτά παρατηρείται και μια στέρηση ατομικών και δημοκρατικών ελευθεριών. Ενώ μέχρι τώρα ζούσαμε γνωρίζοντας ότι η ακλόνητη ελευθερία μας ήταν ο κανόνας και ο περιορισμός η εξαίρεση, πλέον η ελευθερία γίνεται η εξαίρεση και ο περιορισμός ο κανόνας. Ένα μικρό παράδειγμα: ενώ και κατά κοινή ομολογία και βάση προσωπικής εμπειρίας κατόπιν ενημέρωσης από την προστασία του πολίτη για μετακίνηση πλέον μόνιμα στα πάτρια εδάφη του καθενός, εν μέσω πανδημίας και lockdown, καθίσταται αδύνατο, ενώ δεν υπάρχει μια ανάλογη ενημέρωση στο ΦΕΚ αλλά είναι στην δικαιοδοσία πια της εκάστοτε αστυνομικής αρχής εάν επιτρέψει την διέλευση σου ή την επιστροφή σου πίσω με την επιβολή και του ανάλογου προστίμου.

Η "κλινική" εικόνα της πανδημίας είναι και όλα αυτά. 

Ναι, μολονότι η πανδημία είναι μια κρίση παγκόσμια αλλά ωστόσο οι συνέπειες της θα είναι δυσανάλογες. Το κόστος της θα κατανεμηθεί άνισα τόσο από οικονομική όσο και από κοινωνική και γεωγραφική άποψη. Ήρθε και θα επιφέρει τεράστιες αλλαγές.

Ας εφοδιαστούμε με δύναμη, με θάρρος.

Ας μην απογοητευτούμε, είναι γεγονός ότι όλα μεταβάλλονται και αλλάζουν. 

Και όπως είχε αναφέρει και ο Ηράκλειτος: η συνεχής μεταβολή είναι βασικό στοιχείο και αναπόσπαστο κομμάτι της πραγματικότητας.

<<Τα πάντα ρει, και ουδέν μένει.>>